رقص سایه‌ها

نویسنده: الهام اسلام‌پناه

پلک‌هایش را که باز کرد، نور صبح‌گاهی به چشمانش هجوم آورد. ابروهایش را به‌هم نزدیک و گوشه‌ی چشمش را جمع کرد، از روی پیشانی موهایش را کنار زد. در گلویش، مایه‌ای مانند آب در نی، پایین و بالا می‌رفت. زبانش از خشکی مثلِ لاستیک شده بود و دهانش بوی لیموی مانده می‌‌داد. دست راست را بر مبل مخمل طوسی ستون کرد و نشست. پاهایش را سفت کرد روی زمین. چشمش به چادر سیاهش افتاد که بالا سرش آویزان شده بود. وزنش را بر گوشه‌ی چادر انداخت و تا خواست بلند شود، چادر از دیوار جدا شد، انگار او را به زمین کوبید. دنیای اطرافش تار و خاکستری شد. ادامه

پرنده مُرده

نویسنده: سارا تنها

با صدای برخورد چیزی به شیشه، از خواب پرید. از تخت بلند شد و درحالی‌که پتو به‌دنبالش روی زمین کشیده می‌شد، تلوتلوخوران به‌سمت بالکن رفت. چیزی از پشت شیشه‌ی بخارگرفته دیده نمی‌شد.
قفل در را که به‌زحمت باز کرد باد سردِ صبح‌گاهی و قطره‌های ریز باران به اندام برهنه‌اش حمله‌ور شد. نوکِ یک پایش را روی سرامیک خیس گذاشت و سرش را بیرون برد. پرنده‌ی کوچک کفِ بالکن افتاده بود و زیر باران بال‌بال می‌زد. ادامه

تولد لیلی

نویسنده: مهرنوش فکوری

از اول هفته زنگ تلفن خانه‌ی خواهرم قطع نمی‌شود، همه‌ی فامیل احوال‌پرسِ ما شده‌اند. مدام منتظر می‌مانم زری گوشی را بردارد و به اسم من که می‌رسد، با دست اشاره می‌کنم نیستم و سنگینی نگاه نگرانش که می‌داند حوصله‌ی حرف زدن ندارم را حس می‌کنم. با دستِ کفی از آشپزخانه سر می‌رسد و گوشی را برمی‌دارد. سلام می‌کند و نگاهش را از من می‌دزد و رو به حیاط پشتی می‌چرخد.
«ما که گفتیم وسایل رو بدید مسجد محل، من و خواهرم راضی‌ایم.» ادامه

اتل، متل، توتوله

نویسنده: علیرضا دوست‌باطنی

به خاطر ندارم اولین‌بار کِی در این خیابان قدم زدم. حتی دقیق نمی‌دانم چه اتفاقی باعث شد از قدم زدن در خیابان هدایت، خوشم بیاید و آن را تکرار کنم. روزها سپری می‌شدند و من خودم را در پایان خیلی از آن‌‌ها در هدایت می‌‌دیدم. دلیل آشنایی من با این کوچه موقعیت مکانی خانه‌ام است، اما این تکرارِ قدم‌زدن در هدایت و عدم تمایل به خارج شدن از آن، دلیل دیگری دارد که خودم هم دقیق نمی‌دانم. ادامه